¡Feliz Navidad!

(Met een vertraging van een paar dagen door een waarbenjijnu-storing toch nog een verslag vanuit Spanje)

Oef, wat vliegt de tijd. Dit is voorlopig mijn laatste verslag vanuit Spanje, want over minder dan een week sta ik alweer met beide benen op Nederlandse bodem! Voordat ik mijn verblijf hier afrond, ga ik nog even op vakantie in eigen land en daar kijk ik best naar uit. Maar voor het zover is komt Olfje nog overgevlogen om Asturias onveilig te maken.

Ondanks dat ik straks nog bijna een maand in Oviedo heb, voelt het alsof het halfjaar al om is. De afgelopen weken stonden vooral in het teken van hard studeren, want de examens komen eraan. Morgen is de laatste collegedag en daarna volgt de tentamenperiode die dan in januari weer verder gaat. Ik kan jullie dus niet meer jaloers maken met verhalen over uitstapjes naar overal en nergens, behalve dat ik vorige week tijdens de "puente" (brug, oftewel een doordeweekse feestdag die met wat extra vrije dagen aan het weekend is vastgelijmd, want zo gaat dat in Spanje) weer naar de meren in de bergen ben geweest, mijn allerallerfavorietste (jawel) plek van het land, tot nu toe dan. Als ik per ongeluk toch niet terug kom heb ik mijn intrek genomen in een van de schattige huisjes tussen de koeien.

Zondag ging ik voor het eerst van mijn leven naar een opera. Als student kregen we maar liefst tachtig procent korting op een kaartje, waardoor een plaatsje op het hoogste balkon net aan betaalbaar was. De voorstelling zelf was heel mooi en indrukwekkend, maar daarnaast was het vooral erg interessant om de bezoekers te observeren. Zoals ik vast al wel eens verteld heb, hebben de Spanjaarden de gewoonte om zichzelf en hun kinderen op zon- en feestdagen op te dirken alsof ze op een bruiloft zijn, maar al hun moeite verbleekt bij de verschijning van het operapubliek. Iedereen uit de regio die iets denkt voor te stellen en nog ergens een spaarpotje had staan verscheen in driedelig pak, galajurk of bontmantel, waarbij de vlinderdasjes, hoge hoeden en naaldhakken absoluut niet mochten ontbreken. En wie écht op wilde vallen deed iets met glitters, panterprint en harige blauwe dingen. Als niet-Spaanse, niet-oudere en niet-parelkettingdragende studenten vielen we dus een beetje uit de toon, maar gelukkig had iedereen het te druk met zien en gezien worden om dat op te merken.

Niet alleen door de opera, maar ook in verband met de feestdagen draaien de kapsalons en nagelstudio's overuren. Eigenlijk was het al maanden kerst, maar de eerste week van december mochten eindelijk alle lichtjes in de straten aan en waren er opeens veel te veel bomen voorzien van lelijke blauwe lichtslangen. Verder staan er kerstmarkten, zijn alle winkels voorzien van sneeuwpoppen en kerstbomen en struikel je in de Carrefour, als je eenmaal de speelgoedafdeling voorbij bent (samenvatting: "Frozen"), over de walnoten, turrón en gangpaden vol sterke drank. En toch blijft het feestdagengevoel uit, omdat het overdag meestal nog bijna twintig graden is en de lucht vrijwel altijd blauw. Dat schijnt overigens niet normaal te zijn, maar fijn is het wel. Alleen gisteren, toen we met een groepje bij kaarslicht aan tafel zaten met Hollandse tomatensoep en Duitse glühwein, begon het er een beetje op te lijken.

Voor iedereen die ik in Nederland niet zie (omdat ze bijvoorbeeld in een verre uithoek zoals Nijmegen wonen) alvast Feliz Navidad! En dan straks met oud en nieuw allemaal twaalf druiven eten volgens de Spaanse traditie (iedere klokslag één, succes).

¡Hasta la pasta!