Es guay, en plan

Als je helemaal in je eentje in een vreemde stad belandt kun je het zo leuk maken als je zelf wilt. Dus toen ik op Facebook een uitnodiging zag langskomen voor Spanjaarden die op nationale uitwisseling zijn waar in de kleine lettertjes bijstond dat internationale studenten ook welkom waren, hoefde ik geen twee keer na te denken om me op te geven. Toen ik de groep eenmaal gevonden had, wat nog niet zo eenvoudig was op een groot plein met heel veel mensen waarvan groot deel elkaar aan het zoeken was, bleek al snel dat het een goede beslissing was geweest om hierop af te gaan. De Spanjaarden vonden het wel leuk dat een paar Italianen en ik waren "geïnfiltreerd" en zagen meteen de kans om allemaal hun geboorteplaats te promoten. Natuurlijk ging het gesprek ook over taal en de Spanjaarden kwamen tot de conclusie dat mijn Spaans prima is, maar wel behoorlijk formeel. Gelukkig is dat makkelijk op te lossen door alles "guay" (cool) te vinden en achter iedere zin "en plan" te plakken, wat ongeveer vergelijkbaar is met het Nederlandse "zeg maar". En of ik verder gewoon vaak mee wilde gaan met activiteiten, dan zou de rest vanzelf wel komen. Dat hoefden ze me natuurlijk geen twee keer te zeggen.

Om even kort wat opvallende dingen op te sommen: Spanjaarden praten heel veel en heel luid, hebben een heleboel zelfspot en vinden het daarnaast leuk om vooroordelen over andere delen van Spanje op te sommen. Het eten duurt van het eind van de avond tot midden in de nacht en daarna gaat het feest gewoon door, eerst op straat en vervolgens in een club. Alle Spanjaarden lijken te kunnen dansen en daarmee bedoel ik niet het net-niet-ritmische gehups dat wij Nederlanders doen, nee, als de muziek het toelaat heeft opeens iedereen een partner gevonden om salsa of een andere vrolijke stijl mee te dansen. Daar sta je dan als buitenlander die alleen de macarena kent. Dat leek ze niet zoveel uit te maken, wel keken ze me meewarig aan toen bleek dat ik geen enkel liedje kon meezingen. Komt nog wel, maakt niet uit, guay was het sowieso.

Zondag was het wel weer eens tijd voor een uitstapje en ging ik met Linda naar Gijón, een van de drie grootste steden van Asturias (met Avilés en Oviedo). Gijón ligt aan de kust en dat merkten we meteen aan het feit dat het veel harder waaide dan in Oviedo en ook een stuk vlakker was. Zo vlak zelfs, dat we zowaar een écht fietspad zagen, waar ik natuurlijk heel blij van werd, wat Linda dan weer heel grappig vond. We maakten een wandelingetje naar het puntje van de stad dat een soort schiereilandje vormt en kwamen onderweg langs hoogtepunten als de haven, vrolijk gekleurde straatjes en een kerstboomvormig kunstwerk gemaakt van lege sidraflesjes. Net als in Oviedo waren er overal op straat mensen aan het eten en wij konden natuurlijk niet achterblijven. Tot groot geluk van vegetariër Linda kwamen we een veggie bar tegen, een zeldzaamheid in het land van chorizo, jamón en paella, waar men liever vlees én vis dan vlees noch vis eet. Geheel onterecht overigens, veel traditionele gerechten stonden hier ook op de kaart en waren zo lekker dat we nog een keer of tien terug moeten om de rest te proeven.

Maandag was dan eindelijk de dag die ik wist dat zou komen en waar ik al erg naar uitgekeken had: pappa, mamma en opa kwamen aan in Oviedo! Ze hebben een leuk appartementje, ongeveer twee kilometer van mijn kamer vandaan, dus ik wandel heel wat af. 's Ochtends en 's middags verkennen ze de omgeving terwijl ik naar college ga, 's avonds mag ik me uitleven in de rol van stadsgids en tolk en natuurlijk genieten van het goede gezelschap. Dit weekend gaan we de bergen in en bovendien op berenjacht op de fiets, als er geen volgende blog komt hebben de beren ons eerder gevonden dan wij hen :).

Tijd om af te ronden dus, er wacht bezoek!

PS: Voor iedereen die naar aanleiding van het vorige bericht bang is dat ik een carrièreswitch heb gemaakt: nee, ik ben niet begonnen aan een opleiding tot griffier. Ik doelde erop dat sommige docenten de gewoonte hebben om op rap tempo een boekwerk voor te lezen en dan verwachten dat wij letterlijk meepennen, een taak die ook past bij het beroep van... nou dat dus :).