¡Gírala!

De herfst is aangekomen in Oviedo. Terwijl in het zuiden de temperatuur nog flink boven de twintig graden ligt, moeten wij het doen met de helft, iets wat de Asturiërs een groot minderwaardigheidscomplex oplevert. Gelukkig voelt het voor mij wel vertrouwd en is er ook in winterjas nog genoeg te beleven.

De gemeente Oviedo organiseert op de weekendavonden gratis activiteiten voor jongeren en ik werd uitgenodigd om naar de dansworkshop te gaan. Zoals ik al eens eerder heb opgemerkt lijken alle Spanjaarden te kunnen dansen en heb ik zelf het ritmegevoel van een paellapan, dus een lesje dansen kon geen kwaad. In een goed verstopt lokaaltje waagde ik me aan de basispassen van de paso doble en nog een drietal dansen waarvan ik de naam nu alweer vergeten ben. Het grote voordeel van een meisje zijn is dat je niet veel ingewikkelds hoeft te doen, zolang je tot vier kunt tellen en bereid bent af en toe je benen op te tillen kun je zeggen dat je kunt dansen. De jongens daarentegen moeten onthouden waar ze hun partner nu weer heen moeten bewegen. Gelukkig werden ze daarin gesteund door de leraar die met nimmer aflatend enthousiasme ¡gírala! ¡gírala! (draai haar rond! draai haar rond!) riep - je zou er duizelig van worden.

Maandag was het - verrassing! - feest. De nationale feestdag van Spanje, om precies te zijn. Volgens Wikipedia (en de wet) viert men dat in 1492 verschillende koninkrijken werden samengevoegd, waarna een periode van "taalkundige en culturele bescherming" begon, zowel in Europa als daarbuiten. Als je het aan de Spanjaarden zelf vraagt, vieren ze vooral dat Columbus dat jaar Amerika ontdekte. Columbus? Die was toch Italiaans? Of Portugees? Ja, klopt, hij was Italiaans, maar de Spaanse Katholieke Koningen hadden net heel Spanje (terug)veroverd en zochten een nieuwe bezigheid en Columbus had geld nodig voor zijn reis naar Azië. En toen kwam hij opeens de Nieuwe Wereld tegen. Kan gebeuren.

Tot zover de geschiedenisles. Het was dus een vrije dag en ik zou met een groep een van de mooiste wandelingen uit de regio gaan doen, maar het authentiek Asturische weer gooide helaas roet in het eten. Toen ik helemaal verzopen (in het Spaans: 'als een soep') aankwam bij het verzamelpunt, trof ik klagende Andalusiërs ("bij ons verkopen ze niet eens paraplu's!") en bibberende Fransen en Italianen aan. Niet veel later besloot de organisatie de trip af te gelasten. Dat was natuurlijk flink balen, maar toen we na een ontbijt van warme chocolademelk met churros weer een beetje bijgekomen waren besloten we er maar het beste van te maken. Bij het feest hoorde een optocht en optreden van Asturische en Latijns-Amerikaanse dansers. Zoiets hadden we al eerder gezien en dat was toen heel spectaculair. Helaas was het dit keer vooral een verregende verzameling bibberende meisjes, waarvan sommige onder hun traditionele jurk maar een fleecevest hadden aangetrokken. Het publiek bestond voornamelijk uit de dansers zelf, aangevuld met wat familieleden en een paar belangrijke mensen die een toespraak hielden. De Spaanse verantwoordelijke voor immigratie maakte er een leuk verhaaltje over vriendschap en samenwerking van, terwijl de Latijns-Amerikaanse spreekster probeerde te verbloemen wat ze écht dacht over dit feest (dat in haar geboorteland ietwat omstreden is) en besloot een relaas te houden over de bovenmenselijke kracht van de inheemse bevolking. Wij hadden intussen geen droge draad meer aan ons lijf en hielden het na een paar traditionele dansen voor gezien. Volgende keer beter.

Doordeweeks gaat alles verder zijn gangetje. Bijna alle internationale studenten zijn moe en verkouden, niet alleen door het weer en de feesten maar ook doordat het heel vermoeiend is om de hele dag een andere taal te horen en te spreken. Ook gebeurt het steeds vaker dat iemand per ongeluk terugvalt in zijn eigen taal. In het Duits kan ik dan nog wel reageren, maar de spraakwaterval in het Frans vandaag was toch echt een stap te ver. Ik heb mezelf er ook al op betrapt dat ik in het Nederlands probeerde een pen te lenen, het lukte nog ook. Voordat jullie nu denken dat ik te weinig Spaans spreek, maak je geen zorgen, dat doe ik inmiddels zo'n 95% van de tijd. Vandaag heb ik ook mijn eerste mondelinge opdracht, een debat, overleefd, wat best eng was in een lokaal vol Spanjaarden. Gelukkig vinden ze hier je Spaans al goed als je correct antwoord geeft op de vraag "hoe heet je?" en ook al kan ik inmiddels mijn eigen naam nauwelijks meer uitspreken (de uh-klank aan het eind kennen ze hier niet en ik ook niet meer als ik net alles heel netjes 'e' aan het uitspreken ben), ze vinden het hier al gauw goed zolang ze zelf geen andere taal hoeven te spreken. Ter afsluiting mogen jullie dan ook proberen uit te vinden wat er bedoeld wordt met mijn favoriete voorbeelden uit het Engels van docenten:
- "tsjoetsjie"
- "goes doe iet"
- "erva"

Veel puzzelplezier! Y 'ta logo :)